Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny - II. Na czym polega nabożeństwo do Maryi?
Spis treści
- Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny
- A. Konieczność nabożeństwa do Maryi
- 1. Bóg chciał rozpocząć i zakończyć swe największe dzieła przez Najświętszą Maryję Pannę.
- 2. Nabożeństwo do Najświętszej Dziewicy jest konieczne.
- B. Konieczność nabożeństwa do Maryi, zwłaszcza w czasach ostatecznych.
- 1. Bóg chce objawić i odsłonić Maryję w czasach ostatecznych
- 2. Nabożeństwo do Maryi konieczne zwłaszcza w czasach ostatecznych.
- A. Podstawowe prawdy nabożeństwa do Najświętszej Dziewicy
- B. Oznaki prawdziwego nabożeństwa do Maryi
- 1. Fałszywi czciciele Najświętszej Dziewicy i fałszywe formy nabożeństwa do Niej
- 2. Oznaki prawdziwego nabożeństwa do Najświętszej Dziewicy
- C. Najważniejsze praktyki nabożeństwa do Maryi
- D. Doskonała praktyka nabożeństwa do Maryi
- 1. Doskonałe ofiarowanie się Jezusowi Chrystusowi
- 2. Powody, które powinny nas skłaniać do polecenia tego nabożeństwa.
- 3. Biblijna figura tego doskonałego nabożeństwa: Rebeka i Jakub
- 4. Cudowne skutki jakie to nabożeństwo powoduje w duszy, która jest mu wierna
- 5. Konkretne praktyki związane z tym nabożeństwem
- Praktyki szczególne i wewnętrzne dla tych, którzy chcą stać się doskonali
- Sposób praktykowania tego nabożeństwa w Komunii świętej
- Akt ofiarowania się Jezusowi Chrystusowi przez ręce Maryi
- Wszystkie strony
[D. Doskonała praktyka nabożeństwa do Maryi]
118. Przeczytałem prawie wszystkie książki, traktujące o nabożeństwie do Najświętszej Dziewicy. Rozmawiałem o tym szczerze z uczonymi i świątobliwymi osobami i twierdzę śmiało i otwarcie, że nie poznałem dotąd żadnego innego pobożnego ćwiczenia ku czci Najświętszej Dziewicy podobnego temu, o jakim chcę mówić. Żadne nie wymaga od nas więcej poświęcenia dla Boga, żadne lepiej nie uwalnia duszy od samej siebie i od miłości własnej; żadne wierniej nie zachowuje jej w łasce lub łaski w niej; żadne nie łączy jej łatwiej i doskonalej z Jezusem Chrystusem; wreszcie, żadne nie przynosi Bogu więcej chwały, nie uświęca bardziej duszy i nie jest użyteczniejsze dla bliźniego.
119. Ponieważ istota tego nabożeństwa tkwi we wnętrzu człowieka, które ma zostać przez nie ukształtowane, nie znajdzie ono jednakowego u wszystkich zrozumienia: jedni zatrzymają się na tym, co w nim jest zewnętrzne, i nie pójdą dalej - tych będzie najwięcej. Inni zaś, nieliczni, wnikną do jego wnętrza, ale wstąpią tylko na pierwszy stopień. Któż wstąpi na stopień drugi? Kto dojdzie do trzeciego? Któż wreszcie wytrwa na nim? Ten, komu Duch Jezusa Chrystusa odsłoni tę tajemnicę. Duch Święty sam poprowadzi wierną duszę, by postępowała z cnoty w cnotę, z łaski w łaskę, ze światła w światło, aż do przeistoczenia jej w Jezusa Chrystusa, w człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa113.
____________
113 Ef 4, 13.